WC Xterra 2010 age-groups

WC Xterra 2010 age-groups

maandag 25 oktober 2010

Zo 24 oktober 17u30


Alooooohhhhhaaaaa,

Het onverhoopte is werkelijkheid geworden. Ik werd voor de 2de keer Wereldkampioen Xterra bij de amateurs. En dat twee jaar na elkaar. Niemand deed het me ooit voor. Ik eindigde 18de algemeen op 550 starters, waarvan 48 pro's.
Hier een verslag je van mijn wedstrijddag:
Om 6u stond de wekker. Vlug ontbijten, want 3u voor de start een maaltijd nuttigen is perfect. Na het ontbijt nog even skypen met het thuisfront. Leuk te horen dat zoveel mensen voor me duimen. Om 7u zijn Stefaan, Veronique, Karen en Kelly vertrokken naar Makena. Jim en ik vertrokken een 10-tal minuutjes later met onze fiets. Zo hadden we al een kwartiertje opwarming in de benen. Aangekomen aan het Makena Beach & Golf resort hebben we onze spullen klaargezet in de wisselzone. Nadien aanschuiven voor de nummering. Net als bij de Ironman worden de nummers met een stempel op de bovenarmen aangebracht. Nog even ontspannen in de schaduw en rond 8u30 naar het strand. Zoals het hier een traditie is, wordt er een “blessing” gedaan. Dit laat ik wat aan mij voorbijgaan. Laat mij maar in mezelf geloven. Nog even inzwemmen en ik voel dat ik het goede watergevoel van de voorbije dagen nog in de armen heb. Om 8u45 moeten de atleten uit het water. Om te verhinderen dat we opnieuw het water ingaan, staan er traditionele “warriors” aan de waterlijn. Om 9u wordt de start gegeven. Na wat geduw en getrek, kan ik me toch loswringen uit het gewoel en kan ik mijn eigen ritme zoeken. De eerste zwemronde van 750m blijft het toch wat wringen. Na de eerste ronde moeten we een korte afstand over het strand lopen. Ik probeer hier wat plaatsen op te schuiven. De tweede zwemronde kan ik mijn eigen tempo bepalen en ik haal nog meer atleten in. Als 32ste kom ik uit het water. Een snelle wissel, laat me opschuiven naar een 24ste plaats. Jim is als 24ste uit het water gekomen en zit als 19de op de fiets. De eerste kilometers probeer ik niet te forceren. Bedoeling is om wat energie te sparen en binnen te nemen voor het tweede deel van de wedstrijd. Na een tijdje rijd Francois Carloni me voorbij. Deze Fransman was in 2008 Wereldkampioen bij de amateurs en had in Europa een heel sterk seizoen. Ik wist dat hij mijn grootste concurrent zou worden. Hij gaat zelfs zo snel, dat ik hem moet laten gaan. Rustig laat ik hem betijen en ik probeer steeds mijn eigen tempo te rijden en te blijven drinken. Het is één van de warmste dagen tijdens ons verblijf op Hawaii. Na de afdaling van de Plunch (2/3 de van het fietsparkoers) kan ik het tempo nog verhogen. Ik laat enkele Europese toppers achter. Met nog een 5km te gaan zie ik Carloni voor me rijden. Ik probeer nog wat extra risico’s te nemen, maar hij komt net voor me de wisselzone binnen. Met een 17de fietstijd algemeen, kom ik dus als 2de amateur en 15de algemeen binnen. Jim is als 13de binnengekomen met de fiets. Op de aanloopstrook op asfalt, haal ik Carloni bij en ik besluit meteen de kop te nemen. Carloni blijft nog een kilometer volgen, maar dan moet hij lossen. Ik probeer steeds in de buurt van enkele pro’s te blijven. In de afdaling tussen het hoge gras is het heel warm. Ik schat dat het hier 36°C was. In de afdaling probeer ik geen onnodige risico’s te nemen. Moest er iemand terugkomen, dan zal ik wel proberen snel over het strand te lopen, neem ik me voor. Op Big Beach zoek ik de waterkant op. Hier ligt het zand het hardst. Na Big Beach versnel ik nog even in Spooky Forest. Dit is echt mijn lievelingsstuk op het loopparkoers. Op Black Sand trap ik in een doorntak en deze blijft aan mijn schoen hangen, maar de doorn steekt niet door de zool. Op de lava-rotsen maak ik nog een kleine schuiver, maar de mensen langs de kant feliciteren me met mijn overwinning, dus niet klagen en doorgaan. De laatste honderden meters is echt genieten. De mensen die me aanmoedigen en applaudisseren, echt reuze. Nog even showke opvoeren, alvorens ik in de armen val van Kelly en Jim. The man from Burcht did it again.
Na de wedstrijd veel drinken, het thuisfront verwittigen en daarna even naar de massage. Zalig was dat. Al moest ik deze massage even onderbreken voor een interview. Nadat we terug in de condo waren aangekomen en een douche genomen hadden; Zijn Jim, Kelly en ik naar de McDonalds gegaan. Ik heb me voorgenomen om de komende dagen enkel frisdrank te drinken. De sportdrank van de voorbije dagen komt mij oren uit. En zoals jullie wellicht weten, ben ik geen bierdrinker.
Om 19u is er het “AWARD-diner”, laat het podium maar al komen. Ik ga er eens goed van genieten. Als afsluiter van deze Xterra-dag, staat er nog een Halloween-party op het programma. We gaan ons verkleden, maar in wat zeggen we nog niet. Er zullen we foto’s gemaakt worden.
De komende 2 dagen gaan we nog wat echte vakantie beleven.

Aan alle mensen die een groot of een minder groot deeltje uitmaken van mijn puzzel. Ookal zeg ik het bijna nooit. BEDANKT.

Groetjes,

Tim

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Tim,

ongelooflijke proficiat.
Fantastische prestatie.
Super, super , super.

Groeten,

Carina en Luc.

Anoniem zei

Tim,
proficiat met je 2de wereldtitel.
en elk jaar beter en beter. dat Jim maar oppast.
en nu kan je lekker nagenieten, dit pakken ze je nooit meer af.
nogmaals proficiat.
Gert Beyers

Christof Vanbossel zei

YESSSS !!!!!
Super !! Fantastisch !!!
Man, man, wat een atleet...
Dit is kippenvel Tim, World Champion... je hebt het weer gedaan.
Van harte proficiat, ook aan Kelly die je super steunt, en je hele entourage!
Genieten !!!
Christof Vanbossel en co.

Anoniem zei

TIM een DIKKE proficiat met je TWEEDE overwinning dit kan niemand je meer afnemen . (wel handig, kan je dezelfde wereldtrui nog eens gebruiken ;-) )geniet nog van jullie verdiende 'vakantie'!!!
Inez en Renaat

Anoniem zei

Tim,

van harte proficiat met je tweede wereldtitel !
Sterk werk kerel !

Dirk De Herdt (ZWAT)

Anoniem zei

Hé Tim,

Via een ongelooflijk toeval kom ik hier achter de geweldige prestatie die je geleverd hebt!!
Alvast een heel dikke proficiat!!!
Super.
Nog veel sportsucces gewenst!

Vele groeten, Jan Van den Eeckhout.